سرزمینِ خیال

میان حرف‌هایم ، به گفتن از تو که رسیدم... بغض امانم برید .

در آن دفترچه‌ی سبز آبی ، امروز ثبت شد ؛

ما تنهاییم تو این عالم . کی با شماست ؟ هیچ کس با شما نیست .

﴿لا تَیأَس و أَنتَ تَعلَم أنَّ الله دوماً یخلق نوراً جدیداً بعد کلِّ ظَلام﴾

طبق عادت قدیمی‌ام ؛

کاش من اون پیرمرد چوپانی بودم که بی کس و تنها توی صحرا ، هر روز نگهبانی گوسفنداشو میداد .

سلام!

{ گاهی تصور می‌کنم ما واقعا شخصیت‌های داستان یک نویسنده‌ی بی‌نهایت خلاق و کاربلدیم که این روز‌ها در اوج غم و انزوا و پریشانی‌اش قلم به دست گرفته و دارد کاملا بدیع و خلاقانه، برای مخاطبینش، هنرنمایی می‌کند.